ГИМАН

фарс, сущ.; -ди, -да 1) шак. Пайгъамбардиз шиз икрам, Са чӀавузни тегъиз гиман Шалбуз дагъдин рекье мугьман Акунай вун, Хважадин хуьр. X. Къ. Хважадин хуьр. Аялдик хьунал ам лишанлу тушир, гиманар масадбур авай. А. А. Пад хьайи рагъ. 2) ният, фикир. Ви чанда тӀал авай чӀавуз дусттанишриз аян тахьуй, Вун жергедай акъуддайди ви дустарин гиман я, дуст. Ас. М. Гъезелар.

* гиман авун гл., ни 1) шак авун. Пака рагъ къведа лагьана за гиман ийизва. Р. 2) ният авун. За угъри къунши я лагьана гиман ийизва. Р.

ГИЛЬЗА
ГИМАНЛУ

Digər lüğətlərdə

-ян-(ый) апперци́роваться Буя́н вавило́нянка золоти́на кроль нао́хривать направля́ть нога́ за́ ногу смысл чува́ш каре́льский незащищённый неупоря́доченный патефо́нный ратификацио́нный Air Command conformability fictive hollow instancy manganic statute water-waggon ростовщичество