ИБЕЙ

сущ.; - ди, -да балкӀан финин, звер авунин са жуьре. Я чан хва, за ваз вуч лугьун, гьадандини са гьал ибей я, зидини пис хъурц туш. К, 1991, 28. ӀӀ.

ИБАРАТ
ИБЛИС

Значение слова в других словарях