м (мн. края) 1. qıraq, kənar; край стола stolun kənarı; край крыши damın qırağı; 2. uc, baş; бревно с краю подгнило tir baş tərəfdən (tirin başı) çürümüşdür; 3. qurtaracaq, axır; он живёт на краю посёлка o qəsəbənin qurtaracağında (axırında) yaşayır; 4. ağız; налить стакан до краев stəkanı ağzınacan doldurmaq; 5. ətək (paltarda), haşiyə; 6. məmləkət, ölkə; тёплые края isti ölkələr; 7. el; yer; давно вы не были в наших краях çoxdandır bizim yerlərdə olmamışsınız; ◊ край света dünyanın o başı, dünyanın qurtaracağı; краем уха (слышать) məc. qulağının ucu ilə (eşitmək); хватить через край məc. yersiz iş görmək, artıq danışmaq; конца-краю нет ucu-bucağı yoxdur, sonu-axırı yoxdur; литься (бить, переливаться) через край daşmaq; до краев ağızbaağız.