араб, сущ.; - ди, -да; -ар, -ри, -ра. 1) кӀанзавай, вичикай фикир ийизвай затӀ, вичихъ тамарзлу затӀ. ЧӀехи мурад авачирдаз чӀехи Уьмуьрни жедач. З. Р. Веси. 2) къаст, ният, кьилиз акъудиз алахъзавай фикир, кар. Рахун ширин, ачух къабагъ Акун са мурад я, гуьзел. Е. Э. Ярдиз минет. Мурад я дуьньяда КӀани рушни гада. С. С. Квез вуч ярашугь я. Агакьарда мурадрихъ Малди - ваз са агьвал авай езне хъуй. И. Гь. Саяд. 3) ( чӀехи гьарфуналди - М) эркекдин хас тӀвар: Мурад. Курум чӀехи хизандин иеси я, Адан аялар вири ЧӀехи хьанва. Гадайрикай чӀехидан тӀвар Мурад я. А. И. Къиргъин.... аялрин кӀвализ гъайи етим аял Мурадиказ гьеле туькӀвена кьве келима урус чӀалал рахазни чизвачир. К. К. Диде хьайи югъ.
* мурад - метлеб сущ. кьилин фикир. Агъзур сарин мурад-метлеб сад я чи: Бахтлубур хьун вири ватанэгьлияр! С. Шарвилидин невеяр. Синонимар: къаст, ният. фикир.