сов. 1. incitmək, toxunmaq, könül sındırmaq, xətirə dəymək; təhqir etmək; 2. zərər vurmaq, ziyan yetirmək; 3. məğmun etmək, məhrum etmək; ◊ кровно обидеть bax кровный.
сов. 1. incitmək, toxunmaq, könül sındırmaq, xətirə dəymək; təhqir etmək; 2. zərər vurmaq, ziyan yetirmək; 3. məğmun etmək, məhrum etmək; ◊ кровно обидеть bax кровный.
1. рикI тIарун, рикI тIар жедай кар авун; бейкефрун; кефи хун; кефиник хкIурун; кефиник хкIадай кар авун; хатур хун
Tam oxu »обижу, обидишь; обиженный; -жен, -а, -о; св. см. тж. обижать кого (что) 1) Причинить, нанести обиду кому-л. Обидеть неосторожным словом. Ты обидел меня своим отказом. Твоё замечание очень меня обидело
Tam oxu »