сов. 1. yarılmaq, sınmaq, doğranmaq; 2. məc. parçalanmaq, ikitirə olmaq, ayrılmaq.
сов. 1. yarılmaq, sınmaq, doğranmaq; 2. məc. parçalanmaq, ikitirə olmaq, ayrılmaq.
1. гватун, кьве пад хьун (мес. кIарас). 2. хун (мес. шекер). 3. пер. кьве пад хьун, кьве тереф хьун, арада чуьруьк гьатна ччара хьун
Tam oxu »-колюсь, -колешься; св. см. тж. раскалываться, раскол, расколка, раскалывание 1) только 3 л. Рассечься, раздробиться на части, дать трещины (от ударов, падения и т.п.) Полено раскололось. Стакан раско
Tam oxu »