РУФУН

(-и, -а, -ар) 1. qarın, bətn; руфунин qarın -i \[-ı\]; руфунин тӀал qarın ağrısı; гишиндан руфун ацӀуда, вил ацӀудач. Ata. sözü acın qarnı doyar, gözü doymaz; 2. ana bətni, uşaqlıq; * ичӀи руфунал acqarına; кӀвачин руфун bax кӀвач; руфун аватун tib. dəbə, qrıja; göbəyi düşmək, ağır iş nəticəsində qarnı zədələnmək; zərbə düşmək; руфун гун məc. qarın vermək, əyilmək, qabarmaq (divar və s.); руфун дакӀун qarnı şişmək, qarnı köpmək; руфун тӀа хьун məc. qarnı ağrımaq, umacağı olmaq; руфун цик кутун məc. gözləmək, bir şeyin ümidində (arzusunda) olmaq; руфун чӀехи a) yekəqarın, qarnıyoğun, şişman; b) məc. qarınqulu, çoxyeyən, tamahkar; руфунал залан хьун boylu olmaq, hamilə olmaq, ikicanlı olmaq; руфуник ял акатун qarnı şişmək, qarnı köpmək (mədə pozğunluğu); руфунин тӀал məc. qarınağrısı, bəhanə, umacaq; руфунин чӀул qarınaltı, tapqır.