Ӏ ( СУФАТ, СУЬФЕТ рах. ) туьрк, сущ. 1) чин. Къамат я чинар, Сифет я мармар... Е. Э. Ярдин тариф. Вири инсанрин суфатдал алайд кьве вил я, са нерни сив я. А. А. Пад хьайи рагъ. Мегьамедрасулан сифет чӀур хьана. Чинин якӀар зурзаз эгечӀна. А. И. Самур. Рушан хиялрикай аян хьана, гадади са уьтери адахъ вил язава. Амма йигиндиз физвай адан сифет бегьемвилелди къатӀуз жезвач: аквазвайди анжах яргъи гардан ва чигедин стӀал хьтин япагьан куьрс хьанвай япун кӀвенкӀв я. Анжах буй хъсандиз фагьумиз жезва. Б. Къ. Къарачи. Велиметан и гьалда авай суфатди, Кьиличан лап зегьле ракъурна. М. В. Гьарасатдин майдандал 2) вири винел патан акунар. Мелек сифетда халкь авур инсан, мубарак Исмаил. Е. Э. Мубарак Исмаил. Сатира яшайишдин, инсанрин пис, мурдар, эйбежер гьалар, сифетар дуьздал акъуддай ва абур тергун, пислемишун, абрун аксина женг чӀугун патал, абурукай пис ягьанатдин формада, абурал хъуьредай тегьерда туькӀуьрнавай произведенийриз лугьуда. М. М. Гь. ЧӀехи шаир. Синоним: куц.