сущ., гзафв. кь.; -йри, -йра гзаф ва манасуз ихтилатар. Фад, фад, яргъияр акъвазара. К., 1983, 10.ӀӀӀ, Повестда яргъиярни гьалт тийизвай кар авач. А. Фет. «Нехирбанни лекь»
* яргъияр авун гл., ни гзаф ва манасуз ихтилатар авун. Артух яргъияр хъувунач, Сурхая вичин жумартвал къалурна. Къ. М. Дагъларин деринрин булахар. - Яргъияр тавуна лагь! Къекъвей гафар куь хуьре ише фидайбур я, чи хуьре ваъ. А. Къ. Нехирбанни лекь. \[Али\]. Вири гьазур яни? Къе чна яргъияр авун герек къведач. Пака заз фидай чка акъатнава. Н. И. Гьакимрин папар. Синоним: яргъиярун.