AİLƏÇİLİK

is. dan.
1. bax ailəpərəstlik.
2. məc. Bir işin öz mənfəətinə, xəlvəti və öz yaxın adamlarının məhdud çərçivəsi içərisində aparılması, həll edilməsi; qohumbazlıq, dostbazlıq (mənfi mənada işlənir). İşdə ailəçiliyə yol verilməməlidir. Məsələni ailəçilik yolu ilə həll etmək olmaz.
AİLƏCANLI
AİLƏLİ

Digər lüğətlərdə

заключи́тельный поуправля́ть брело́чный гонча́рство гюйс желва́к неодноро́дный отста́иваться тариро́вка теисти́ческий фетишиза́ция андрец Дунай июль ласа bathmism buik faggotry fescue ripple marks автолавка вертлявость киприотский продувание триумфальный