I
сущ. лингв. артикуляция (работа органов речи, необходимая для произнесения звука)
II
прил. артикуляционный. Artikulyasiya sahəsi артикуляционное поле
[lat.] лингв. артикуляция (рахунрин ванер акъудун патал рахунин органри-пӀузарри, меци, ванцин чӀунари ийидай кӀвалах)
Tam oxu »i. dilç. articulation; aydın ~ clear articulation; nitq səslərinin ~sı articulation of speech sounds
Tam oxu »[lat.] dilç. Müəyyən səsi tələffüz etmək üçün dodaqların, dilin, damarın, səs tellərinin gördüyü iş; məxrəc
Tam oxu »