BÜRÜNCƏK₁

is. Bürünməyə yarayan örtü, üst geyim.
Bu gecə məndən yatdı yoxdu, gərək bir bürüncək götürəm. C.Məmmədquluzadə.
Müsafirlərin birisi bürüncəyə, o birisi yorğana, bəziləri də palaz və cecimlərə bürünmüşdü. M.S.Ordubadi.

// məc. Qiyafə, don, paltar mənasında.

Omonimlər

  • BÜRÜNCƏK BÜRÜNCƏK I is. Bürünməyə yarayan örtü, üst paltarı. Bu gecə məndən yatdı yoxdu, gərək bir bürüncək götürəm (C

Etimologiya

  • BÜRÜNCƏK Bəzi türk dillərində börkençek kimi işlədilir. Ehtimal ki, “papaq” mənasını əks etdirən börk sözü ilə eyni kökə malik olub
BÜRÜNCƏK₂
BÜRÜNCƏKLİ

Digər lüğətlərdə