əsli: cəbbə-cövşən, ər. cəbbə, fars. cövşən
Polad geyim, zireh. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Cəbbə-cövşən şəklində atalar sözlərində rast gəlinən bu kəlmə sonralar cübbə-cövşən şəklinə düşmüşdür. Müqayisə et: cəbbə-cövşən qəza oxun saxlamaz.
Misri qılınc, ləzgi qəmə,
Mən səni təp saxlamışam,
Dolaşma cübbə – covşənə,
Düşmana var saxlamışam.
(“Koroğlu ilə Bolu bəy”)