eyib
eyib
[ər.] айиб (1. регьуь жедай гьал (гьерекат); нукьсан, рехне, кимивал; // eyib etmək айиб авун, айиб гьисабун, айиб кьун, айибун, регъуь авун, нукьсан
Полностью »is. 1) vice m, défaut m, tare f ; 2) honte f, infamie f, déshonneur m, pudeur f ; ~ini açmaq démontrer son défaut ; şəklin ~ləri les vices d’une image
Полностью »i. 1. shame, disgrace; 2. defect, vice; short coming; eybini açmaq 1) to do* uncover / to reveal smb
Полностью »I сущ. 1. порок, недостаток. Eyib axtarmaq kimdə, nəyə искать недостаток в ком, в чём 2. позор, стыд, срам II прил
Полностью »is. [ər.] 1. Utanılacaq hal və ya hərəkət; nöqsan, kəsir, qüsur. Bundan əlavə, dəxi Yusif şahda həzar gunə özgə eyiblər tapdılar
Полностью »