İSTƏR-İSTƏMƏZ

zərf Yarımkönül, ürəksiz, könülsüz, özü istəmədiyi halda, istəmədən.
[Gülbadam] ağ donunu geyindi, əsnədi, istər-istəməz ayağa durdu. N.Nərimanov.
Fatma … istər-istəməz uşaqlara izin verdi. S.S.Axundov.
Mehriban istər-istəməz ayağa qalxıb yerini Cəmiləyə verdi. H.Seyidbəyli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • İSTƏR-İSTƏMƏZ İSTƏR-İSTƏMƏZ Tello istər-istəməz Gülsənəmin qolundan yapışıb yerinə saldı (S.Rəhimov); CANDƏRDİ Allahqulu candərdi gülümsünərək dedi
İSTƏR
İSTƏTMƏ

Digər lüğətlərdə