MƏNSUB1
ə. 1) qoyulmuş, qonmuş; 2) təyin olunmuş; 3) dikinə basdırılmış, dikinə qoyulmuş; 4) ərəb dili qrammatikasında: təsirlik halda olan.
MƏNSUB2
ə. bir şəxslə və ya şeylə əlaqəsi olan, ona aid olan.
MƏNSUB1
ə. 1) qoyulmuş, qonmuş; 2) təyin olunmuş; 3) dikinə basdırılmış, dikinə qoyulmuş; 4) ərəb dili qrammatikasında: təsirlik halda olan.
MƏNSUB2
ə. bir şəxslə və ya şeylə əlaqəsi olan, ona aid olan.
[ər.] прил. са касдихъ ва я са затӀунихъ галаз алакъа авай, гьадаз талукь тир; талукьвал авай, алакъа авай, талукь тир; mənsub olmaq талукь яз хьун, т
Tam oxu »sif. appartenant à, qui appartient à ; dostuma ~ əşyalar affaires f pl appartenant à mon ami ; ~ olmaq appartenir vi à ; dater vi de
Tam oxu »s. 1. concerning, concerned (in), belonging, participating; 2. relate (to); ~ olmaq to belong (to); Bu əlyazmalar IX əsrə mənsubdur These manuscripts
Tam oxu »прил. принадлежащий. Mənə mənsub şeylər вещи, принадлежащие мне, в сочет. mənsub olmaq kimə, nəyə: 1
Tam oxu »sif. [ər.] Nisbəti və mənsubiyyəti olan, əlaqəsi olan, aidiyyəti olan. [Keşikçilərin] içində yapıncılı ləzgi və qumuq, Cavanşir elinə mənsub sallaqbığ
Tam oxu »