ULAMA
1. f.is. кил. ulamaq; 2. къув, ав ягъун (кицӀи, жанвурди, типӀре ва мс.).
Arabanın dal və qabaq oxlarını birləşdirən ağaca el arasında ulama deyirlər. Bu, il feili əsasında yaranıb, ilmək, ilgək, ilmə, ilişmək sözlərinin kök
Полностью »сущ. от глаг. ulamaq; вой, завывание. İtlərin ulaması вой (завывание) собак, küləyin ulaması вой (завывание) ветра
Полностью »I (İmişli) calaq. – Ucunda ulama vardı, da:m vermədi ◊ Ulama qoymağ – calaq vermək. – Başına ulama qoyginan, çassın II (Ağdam, Basarkeçər, Bərdə, Göyç
Полностью »1. “Ulamaq”dan f.is. 2. İt, qurd və bəzi başqa heyvanların, habelə bayquşun çıxardığı sürəkli inilti səsi
Полностью »