1. Olmamış, ya olmayan bir şeyi öz xəyalında yaratmaq, özündən düzəltmək, özündən quraşdırmaq; qondarmaq.
[Kazım] hər halda bir bəhanə uydurmağı qərara aldı.
// məc. Yuxulatmaq, gözünü bağlamaq, iğfal etmək.
[Gülüş Sevilə:] Balaş səni anlamır, o səni həyatdan gizlədir, uydurur, o səni öz istədiyi kimi yağışdan çıxarıb yağmura salacaqdır.
2. Uyğunlaşdırmaq, uyuşdurmaq, uyğun hala gətirmək, uyğun etmək.
Qoysanız öz oğlumu mən salım öz halimə; Sənətimi öyrədib uydurum öz halimə?!
Oxşadır səsini bir komandana; Ayaqlar özünü uydurur ona.