sif. bien élevé, -e
xoşəxlaq
f. və ə. yaxşı əxlaqı olan, gözəl əxlaqlı
s. well-behaved, orderly
xoşəxlaq bax xoşrəftar
прил. добронравный, благонравный, благовоспитанный
sif. Yaxşı əxlaqlı, gözəl xasiyyətli, xoşxasiyyət. Xoşəxlaq adam. – [Rza:] Xoşəxlaq, ünsiyyət sevən, zəhmətə dözən olduğundan heç kəs ondan pis bir sö
добронравный