ZILĞA
cущ. нугъ. 1. денбел, цел (нуькӀрен цӀийиз какадай акъатай чӀар алачир таза шараг); 2. кьурагьвиляй тади фена зайиф хьайи (мес. техил, набатат); 3. гзаф зайиф, тек-туьк чӀар алай.
I сущ. диал. 1. неоперившийся птенец II прил. тощий: 1) болезненно худой. Zılğa uşaq тощий ребёнок 2) скудный, редкий, слабый (о растительности)
Полностью »I (Cəbrayıl, Zəngilan) 1. b a x zığla (Zəngilan). – Quşun balası hələ zılğadı, uçə:lmir; – Divardakı ilan zılğaları uddu; – Düləçənin balalarının hamı
Полностью »is. məh. 1. Quşun yeni yumurtadan çıxmış tüksüz balası; ətcəbala. Gözünün önündə qara, boz ilan; Girib yuvasına, edərdi talan; Körpə balaları udardı d
Полностью »