ÖVC

is. [ ər. ] klas. Ən uca nöqtə.
□ Övci-fəza, övci-fələk – göyün, fəzanın ən yüksək nöqtəsi.
Övci-fəzadə görərək bayquşu; Səhnədə çaqqıllayıram imdi mən. M.Ə.Sabir.

Övc atmaq – boy atmaq, böyümək.
Yoxsa daha niyə burada böyürtkənlər belə suvarılmış kimi övc atsınlar. S.Rəhimov.

Övc etmək (eləmək) – artmaq, böyümək, inkişaf etmək.
[Səməd bəy] bir ildən sonra imtahan verdi, kənd müəllimi oldu, burada da artıq övc eləyə bilmədi. Çəmənzəminli.
İndi arı yaman övc eləyir. S.Rəhimov.

ÖTÜŞMƏK₁
ÖVKƏLƏMƏ

Значение слова в других словарях

динь-ди́нь ико́на мордва́ нептуни́зм прима́чивать сна́добьице тома́т бау́л гарт го́рюшко диспропо́рция небокопти́тель сбегать сепара́тность глодать гогона калига маклак мещуй abstracter Shaster sheldrake грехопадение сбычиться трёхгодичный