ÜZR

is. [ ər. ]
1. Edilən bir qəbahət və ya qüsurun qeyri-ixtiyari və ya məcburiyyət qarşısında edildiyini sübuta çalışaraq, bağışlanması üçün irəli sürülən bəhanə, səbəb. Üzrüm var. Üzrü ağlabatandır.
□ Üzr istəmək (diləmək) – öz qəbahət və ya hərəkətinin bağışlanmasını xahiş etmək.
2. Bəhanə, səbəb, dəlil.
□ Üzr gətirmək – müqəssir olmadığını sübut etmək üçün səbəb göstərmək, dəlil gətirmək, sübut etmək.
3. Qüsur, nöqsan, eyib.
4. Bax üzr yeri.
□ Üzr yeri – ölü yeri, təziyə. Üzr yerinə getmək.