1. Bir yana meyil etdirmək, aşağıya, yerə tərəf meyilləndirmək. Ağacın budağını əymək.
– [Palıd:] Əssə külək, qopsa da tufan yenə; Əyməyə əsla gücü çatmaz mənə.
Bu yerlərdə limon sarı; Əyir, salır budaqları.
Kolların altında baş qaldırmış körpə bənövşələr yazıq-yazıq boynunu əyib sanki torağayların səsinə qulaq asırdı.
2. Əyri şəklə salmaq. Məftili əymək. Kəfgirin sapını əymək. Qaşığı əymək. Uşaq çubuğu əyib özü üçün yay qayırdı.
3. məc. Belini bükmək.
Mən aşıq, dərd əydi; Dərman əydi, dərd əydi; Dərmana gedən təbib; Gəl, xəstəni dərd əydi. ().
Pərişan etdin halımı; Əyibsən qəddi-dalımı.
Atabalanı fələk əyə bilməzdi, Balakişinin ölümü kişini yay kimi əydi.
4. məc. Razı salmaq, qane etmək, tabe etmək. Onu əymək mümkün deyil.
5. məc. Təhrif etmək, düz yoldan sapdırmaq, əyintiyə yol vermək.
◊ Ağız əymək – bax ağzını əymək (“ağız1”da).
Baş əymək – bax baş.
Boyun əymək – bax boyun.
Qaşını əymək – narazılıq ifadə etmək.
[Şölə xanım:] …Sənin kefin yaxşı olsun, niyə qaşını əyibsən?…
İşi əymək – bax iş.