ГЬАЛДАРУН

гл.; -да, -на; -из, -зава; -а, -ин, -рай, -мир; гьалдар авун, гьалдар тавун, гьалдар тахвун, гьалдар хъийимир 1) ни вуж нел-квел; са нив ятӀани масадаз чӀуру кӀвалахар ийиз тун. Гъалдарна жаллатӀар кӀатӀа кьифер къугъваз туна? Е. Э. Дуст Ягъиядиз. \[Шагьламаз\]. Таб я. Ам зун такӀан кулакри гьалдар авунвайди я. Гь. Гь. Колхоз. 1918 лагьай йисуз Куьредин девлетлуйри, кулакри, фекьийри гъал- дарна, угърийри, лутуйри, къучийри сад-вад ягъалмиш хьайи, гьабуру алдатмишай лежберарни галаз Мамрачрин, Хенжела КӀеледин чувудрин кӀвалер, малар тарашнай. М. М. Гь. ЧӀехи шаир. Зал дишегьлияр гьалдарзава, кьасар авуна, чпи гьужумар ийизва. К, 1988, 7. XӀӀ. 2) куьч. ракъурун. Ам тахьайтӀа, вичи ризкьи неч, - лугьуда, ГьалдарайтӀан вич виртӀедин кьечал, гьей. Е. Э. Гачал, гьей!

ГЬАЛВАЧИВАЛ
ГЬАЛДУН

Digər lüğətlərdə