КЕМЕН

(-ди, -да, -ар) kəmənd; кеменда гьатун a) kəməndə düşmək, kəməndlə tutulmaq (at haqqında); b) məc. kəməndə keçmək, ilişmək, tora düşmək, hiylənin qurbanı olmaq; кеменда тун a) kəməndə salmaq, kəməndlə tutmaq, kəməndləmək; b) məc. tora salmaq, ilişdirmək, dolaşdırmaq.
КЕМЕН
КЕМЕНЧИ

Digər lüğətlərdə