кӀуф

(-у, -а, -ар) -

1. рот; клюв; рыло; морда : кӀуф ягъун - клевать (что-л.).

2. (перен.) носик(какого-л. предмета); носок (передняя часть); дуло : тфенгдин кӀуф - дуло ружья; чайдандин кӀуф - носик чайника; шаламрин кӀуф - носок чарыков. || кӀуфал туькӀвей - а) остроумный; б) горластый; в) речистый; кӀуф хъуьруьн - улыбаться; кӀуфук хъуьруьн кваз - улыбаясь, смеясь.

кӀута
кӀушкӀ

Digər lüğətlərdə