ОТЧУЖДЁННЫЙ

прич. и прил. 1. hüq. özgəninkiləşdirilmiş (özgənin malı edilmiş; dövlət və ya cəmiyyət nəfinə zəbt edilmiş, alınmış); 2. adamayovuşmaz, adamdanqaçan.

ОТЧУЖДЁННОСТЬ
ОТШАГАТЬ

Значение слова в других словарях