САФА

араб., шиир, сущ.; ~ди, -да; -яр, -йри, -йра лезет. Чир хьанач дад сафадин. А. Ал. Пуд тахан триолетар. Уьмуьрдикай тахьай вафа, Гьайиф къвечни чӀугур жафа? Катайла вун туна сафа, Уьзден, вуна вуч лугьуда? С. Ярагъви ашукь Уьзден.

*   сафа хьун гл., лезет хьун. Гатун жафа ХъуьтӀуьн юкъуз жеда сафа. И. Гь. Вун жегьилдиз...

*  сафа къачун гл., ни нивай лезет хкудун. Гъелбет, ада чӀугур жафа, Эхир ада къачуд сафа. Гъиле кьуна зурба бафа, Заз адан гьайбат акуна. С. С. Заз Инжиханан зегьмет акуна. Инал къведа къачуз сафа Гъатта начагъ кас. Гьяркьуь хьана мадни юрфар Квахьда чандин пас. А. Ал. Андреян булах.

САФ
САФАВАЛ

Digər lüğətlərdə