Pələng dərisi geymiş pəhləvan

Pələng dərili cəngavər
gürc. ვეფხისტყაოსანი
Müəllif	Şota Rustaveli
Janr	Epik əsər
Orijinalın dili	Gürcü dili
Orijinalın nəşr ili	1180
Tərcüməçi	Səməd Vurğun
Nəşr	1712
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Pələng dərili cəngavər (gürc. ვეფხისტყაოსანი) - XII əsrdə gürcü yazıçısı Şota Rustaveli tərəfindən yazılmış epik əsər. Poemanın əsasını IX əsrdə yazılmış qədim bulqar, türk şairi Mikayıl Şəmsi Baştu tərəfindən yazılmış "Şan qızı dastanı" təşkil edir .

Tarixçə

Uzun müddət əlyazma şəklində yayılan poema ilk dəfə 1712-ci ildə VI Vaxtanqın təşəbbüsü ilə çap olunmuşdur. Sonrakı nəşrlər içərisində XIX əsrin inqilabçı-demokratı İlya Çavçavadzenin rəhbərliyi altında çalışan qabaqcıl yazıçı və alimlər komissiyasının tərtib etdiyi elmi-tənqidi mətn Vaxtanqın çap etdirdiyi mətndən xeyli fərqlənir. Daha dəqiq elmi-tənqidi mətn 1937-ci ildə, poemanın yaradılmasının 750 illiyi münasibətilə hazırlanmışdır. Həmin mətn nəzərdən keçrilərək 1951-ci ildə yenidən çap olunmuşdur.

İdeya və məzmunu

Avtandil və Tarielin görüşü, Mixail Ziçinin illüstrasiyası.

Poemada hadisələr Gürcüstan ərazisindən uzaqlarda — Ərəbistan, Hindistan, Mülkizanzar, Qulanşaro və Qacetiyada baş verir. Qərhəmanlar ərəblərdən, hindlilərdən və başqa xalqlardandır. Əsərdə zahirən heç bir milli və ərazi məhdudluğu yoxdur.

Poemanın əvvəlində ərəb padşahı Rostevan təsvir olunur. Taxt-tacını qızına verən bu hökmdarın bir çox vassalı vardır. Ən böyük vassalı cavan sərkərdə Avtandildir. Hökmdara — patronata tabe olan Avtandilin də öz vassalları vardır. Onun daha nüfuzlu vassalları isə özlərindən kiçik vassalları himayə edirlər. Onların arasında aşağıdan yuxarıya itaət və sədaqət olduğu kimi, yuxarıdan aşağıya da hamilik şərtdir.

"Pələng dərisi geymiş pəhləvan" poemasında üç cəngavərin taleyindən bəhs olunur: Avtandil, Tariel və Firidun. Əsərin süjeti həmin qəhrəmanların həyat macərasını əhatə edir. Onların hərəsi bir ölkədəndir — Avtandil Ərəbistandan, Tariel Hindistandan, Firidun Mülkizanzardandır.

Tariellə tanış olub qardaşlıq əhdi bağlayan Avtandil, dostuna əl tutmaq niyyəti ilə onun görüşünə getmək istəyir. Lakin səfərə qoca Rostevanın razılıq verməyəcəyini yaxşı bilir. Ona görə bu barədə Rostevana xəbər vermir. Avtandil gizli səfərə patronatın xəyanət kimi baxmaması üçün ona bir məktub yazır. Məktubda deyir:

Gəl bağışla Avtandili olmuşsa da əmrinə ağ, Neyləsin ki, o biçarə, ömrü olmuş əhdə dustaq, Dərmanıdır təkcə səfər, yoxsa görməz ömrünü sağ, Azad olsa kifayətdir, nə kaşanə, nə çöl, nə dağ!... Vəsiyyəti qurtarıram, budur sözüm, can təlaşda, Ulu şahım, gəzməliyəm səndən iraq dağda, daşda. Qəmgin olma, sezilməsin dərdü-aləm gözdə, qaşda, Xoşbəxt olun, qalib çıxın düşmənlərlə hər savaşda.

Həmçinin bax

• Şan qızı dastanı