FAİZLƏ

Faizlər razılaşması — dördüncü Moskva konfransı zamanı əldə olunan, İkinci dünya müharibəsindən sonra cənub-şərqi Avropa regionunun hansı nüfuz dairələrinə bölünəcəyini müəyyən edən Çörçill-Stalin razılaşmasıdır. Bu razılaşma ictimaiyyətə Çörçill tərəfindən açıqlanmışdı. Ruzvelti konfransda təmsil edən ABŞ səfiri Averel Herriman bu xüsusi müzakirələrdən kənarda saxlanılmışdı. == Razılaşma == 1944-cü il oktyabrın 9-da Moskva konfransında görüşən Çörçill və Stalin Avropanın nüfuz dairələrinə bölünməsini müzakirə edirlər. Burada Vinston Çörçill təklif edir ki, Rumıniyanın 90%-i və Bolqarıstanın 75%-i SSRİ-yə, Yunanıstanın 90%-i Böyük Britaniyaya verilsin, Yuqoslaviya ilə Macarıstan isə yarı-yarıya bölüşdürülsün. Təklif Stalinə tərcümə olunarkən, Çörçill bir kağıza bölüşdürmə faizlərini qeyd edir və kağızı Stalinə ötürür. Təklif tərcümə olunduqdan sonra Çörçill: "Milyonların taleyini müəyyən edəcək olan bu cür məsələləri belə ayaqüstü həll etməyimiz gələcəkdə mənfi qarşılana bilər, kağızı yandıraq" - deyir, lakin Stalin "Yox, səndə qalsın" - deyə cavab verir. Çörçill bu sənədi naughty document-yaramaz sənəd adlandırırdı. İki ölkənin xarici işlər nazirləri 10, 11 oktyabr tarixlərində bölüşdürmə barəsində qərara gəlirlər. Sonda Sovet İttifaqının Bolqarıstan və Macarıstandakı payı 80% olaraq dəyişdirilir, digər faizlərə toxunulmur.

Mürəkkəb faizlər — əmanət məbləğinə faizlərin hesablanması, ikiqat əməliyyat - faizlərin ödənilməsi və doldurulması ilə faizlər üzrə faizlərin sonrakı hesablanmasına imkan verir. Müəyyən növ bank əmanətlərində istifadə olunan faizlər üzrə faizlərin hesablanması və ya borc olduqda əsas borcun məbləğinə daxil olan və eyni zamanda faizlər daşıyan faizlər. Mürəkkəb faizlə eynidir. Kapitallaşma ilə əmanət üzrə faizlər gündəlik, aylıq, rüblük və illik hesablana bilər. Onlar ödənilmədikdə, depozit məbləğinə əlavə olunur. Növbəti dövrdə isə artıq böyük məbləğdə faizlər hesablanacaq. == Hesablanması == Mürəkkəb faizlərin hesablanması zamanı əmanətçinin alacağı ümumi məbləğ x ⋅ ( 1 + a 100 ) n {\displaystyle x\cdot (1+{\frac {a}{100}})^{n}} -a bərabər olacaq, burada x {\displaystyle x} qoyulmuş vəsaitin ilkin məbləğidir, a > − 1 {\displaystyle a>-1} — illik faiz dərəcəsi, n {\displaystyle n} — illərlə depozit müddəti. İllik s% dərəcəsi ilə əmanətlə, ilk saxlama ilindən sonra kapital onun x plus s%-i olacaq, yəni ( 1 + s 100 ) a r t a c a q . ) {\displaystyle (1+{\frac {s}{100)artacaq.}})} dəfə. İkinci ildə s% bir qəpikdən deyil, ondan ( 1 + s 100 ) {\displaystyle (1+{\frac {s}{100}})} dəfə böyük olan dəyərdən hesablanacaq.

Faizlərin ödənilməsi nisbəti və ya faiz yükü (ing. Times-interest-earned ratio, ICR) — kredit üzrə faizlərin ödənilməsindən və vergilərin ödənilməsindən əvvəlki mənfəətin məbləğini faizlərin ödənilməsi xərcləri ilə müqayisə edən maliyyə göstəricisi. Şirkətlər üçün bu göstərici borclunun faiz xərclərini onun pul vəsaitlərinin hərəkəti və ya xalis mənfəəti ilə əlaqələndirən dəyərdir, dövlət üçün isə faiz ödənişlərinin ÜDM, dövlət xərcləri və ya ixrac gəlirlərinə nisbətidir. == Ümumi məlumat və mənası == Bu göstərici digər borc əmsalları ilə birlikdə borclunun borc vəziyyətinin davamlılığını qiymətləndirir. Kreditor öz kredit riskini yalnız kreditin verilməsi və ya borclunun sonrakı maliyyələşdirilməsi haqqında qərar qəbul etmək üçün faiz nisbəti kimi əsas göstəriciləri müəyyən etdikdən sonra qiymətləndirə bilər. Göstəricinin komponentləri faiz ödənişi öhdəliklərindən yaranan bütün faiz xərcləridir (istisnalar: pensiya ayırmaları üzrə faizlər, bank haqları). Yüksək faiz ödəmə əmsalı aşağı kredit riski deməkdir və əksinə. Bu nisbət nə qədər yüksək olarsa, əməliyyat fəaliyyəti ilə faiz xərclərinə xidmət etmək bir o qədər asan olar. Faizlərin ödənilməsi əmsalı təkcə borc artdıqda deyil, həm də mövcud öhdəliklər üzrə faiz dərəcəsi xidmətin qeyri-mümkün olduğu səviyyəyə yüksəldikdə pisləşir. Faiz yükü nisbətini tamamlayan əsas göstərici həm şirkətlər, həm də ayrı-ayrı ölkələr üçün müəyyən edilə bilən borc xidmətlərinin ödənilməsi nisbətidir.