MUCUL

is.
1. Közərdilmiş dəmirin üst qabığı.
2. dan. Yanma, yanıb yığılma, büzüşmə.
□ Mucul olmaq – mucullamaq. Saçı mucul olmaq.
// Yanıq.
İşıqla bərabər ortalığa tüstü və bərk mucul iyi yayılmağa başladı. Ə.Əbülhəsən.

MUÁVR
MUCULLANMA

Digər lüğətlərdə

зава́жживать насыпно́й несравне́нно пристра́стно рывка́ми теле́жница болтну́ть махаго́ниевый неотличи́мый облапо́шиваться серёжка стекловолокно́ экзистенциали́зм вервь лапить юрма Antwerp criminous dogberry-tree handclap metallography outturn алоэ непреклонный позаимствовать