NABALİĞ

sif. [ fars. na… və ər. baliğ] köhn. Həddi-büluğa çatmamış.
[Heydər bəy Tükəzə:] Ərin uşaq deyildi, nabaliğ deyildi, biz onu tovlayıb aparaydıq! M.F.Axundzadə.
Tifli-nabaliğ ikən məktəbə etdikdə davam; Sən təcəlla eləyib qəlbimə qıldın ilham. A.Səhhət.
[Kəblə Rəcəbəli:] Bəli! Nabaliğ uşaq öz təklifini anlamaz. Ə.Haqverdiyev.

NAAVAND
NABAT

Digər lüğətlərdə

архаисти́ческий дикобра́зный исцели́тель кофеше́нский молоди́ть помога́ть щёчка воронкообра́зный зоогеогра́фия образу́ющая линия остроли́ст наган air defense chanter communicate metayer presowing raze sea-lion traffic ticket ветерок малогабаритный неприличный сомнамбулический фельдъегерский