NABALİĞ

sif. [ fars. na… və ər. baliğ] köhn. Həddi-büluğa çatmamış.
[Heydər bəy Tükəzə:] Ərin uşaq deyildi, nabaliğ deyildi, biz onu tovlayıb aparaydıq! M.F.Axundzadə.
Tifli-nabaliğ ikən məktəbə etdikdə davam; Sən təcəlla eləyib qəlbimə qıldın ilham. A.Səhhət.
[Kəblə Rəcəbəli:] Bəli! Nabaliğ uşaq öz təklifini anlamaz. Ə.Haqverdiyev.

NAAVAND
NABAT

Значение слова в других словарях

-очн-(ый) Асмоде́й иллюстрацио́нный оте́чество пропо́йский саме́ц фатовство́ возде́ржный двухкла́ссный де́йствователь испога́ниться литерату́ра механи́ческий оригина́льно поставить вопрос ребро́м стёганый чти́ца гроб gravy-boat patch box paybed purgation tickey подмосковный шерстопрядильный