NİSGİL

сущ. са затӀуникай рикӀе амукьдай наразивилин гьисс, рикӀин тӀал, гъам, дерт; nisgil eləmək вичиз дерт авун, гъамлу хьун, гъарикӀ хьун; ** ürəyində nisgil qalmaq са дерт яз рикӀе амукьун, рикӀин тӀал хьун (мурад, кӀани затӀ кьилиз акъат тавуникди).
NİSF
NİSGİLLƏNMƏK

Digər lüğətlərdə