1. klas. Dadlı, şirin.
Qeyrə eylər bisəbəb min iltifat ol nuş ləb; İltifat etməz mənə mütləq, nədir bilməm səbəb.
Mən zəhr bildiyim məni-miskinə nuş imiş; Biganə sandığım mənə xud aşina imiş.
□ Nuş olmaq – canına yatmaq (sinmək), xoş olmaq.
Nuş olur canıma ət, xasa o həngamdə kim; Mən yeyəm, xırda uşaqlar baxa, ağlaşa ətə.
Hər günümüz bir köçəri quş olur; Yar əlindən badə alsan nuş olur.
2. İçki.
□ Nuş etmək (eyləmək) – içmək.
Nuş etdim röyadə eşqin camını; Göründü gözümə doğru rah mənim. “ ”.
◊ Nuş olsun – bax nuşcan.