ГОЛОС

м (мн. голоса) 1. səs, səda;. 2. məc. rəy, fikir; ◊ голос совести vicdan (səsi); в один голос birağızdan; в голос; не своим голосом (кричать, плакать) var gücü ilə (qışqırmaq, ağlamaq); во весь голос bərkdən; с чужого голоса говорить başqasının ağzından alıb demək, başqasını təkrar etmək.

ГОЛОПУЗЫЙ
ГОЛОСЕМЯННЫЕ

Digər lüğətlərdə