Şan-şuy

'Şan-şuy' (Çin dilində:山水 hərbi mənası «dağlar-sular») - Çində dünyanın kişiqadın başlanğıcının (in-yan) simvolu kimi, dağlarınsuların, sarkal elementlərin təsvirlərinin kompozisiyasından ibarət peyzaj rəsmləri. Bu rəsmlərin çəkilməsində mineral boyalardan və qara tuşdan istifadə olunur, təsvirlər kalliqrafik yazılarla müşayət olunurdu [1].

Bu janr eramızın əvvəllərində meydana çıxmış, X-XIII əsrlərdə ən yüksək inkişaf mərhələsinə çatmışdır. (Pəssamlar Qo Si [2], Li Tan, Ma Yuan). Şan-şuy öz ənənəvi mahiyyətini bizim günlərə qədər qoruyub saxlamışdır.

Görkəmli rəssamları[redaktə | mənbəni redaktə et]

Suy sülaləsi dövründə[redaktə | mənbəni redaktə et]

Tan sülaləsi dövründə[redaktə | mənbəni redaktə et]

Sun sülaləsi dövründə[redaktə | mənbəni redaktə et]

Yuan sülaləsi düvründə[redaktə | mənbəni redaktə et]

Min sülaləsi dövründə[redaktə | mənbəni redaktə et]

Tsin sülaləsi dövründə[redaktə | mənbəni redaktə et]

Mənbə[redaktə | mənbəni redaktə et]

  • Виноградова Н. А. Китайская пейзажная живопись. — М.: Изобразительное искусство, 1972
  • Го Жо Сюй. Записки о живописи: что видел и слышал. — М.: Наука, 1978.
  • Завадская Е. В. Эстетические проблемы живописи старого Китая. — М.: Искусство, 1975.
  • Sullivan M. Symbols of Eternity: Landscape Painting in China. Stanford, 1979.
  • Bush, S., Shih, Hsiao-yen. Early Chinese Texts on Painting. Cambridge, 1985.
  • Vandier-Nicolas N. Esthetique et peinture de paysage en Chine (des orogines aux Song). Paris, 1987.
  • Yolaine Escande, Montagnes et eaux. La culture du Shanshui, Paris, Hermann, 2005, 293 p. (ISBN 2705665218).

Xarici keçid[redaktə | mənbəni redaktə et]

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. Сотрудники НИИ теории и истории изобразительных искусств Российской академии художеств. "Энциклопедический словарь «Изобразительное искусство и архитектура»" (rus). 2011-02-18 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2010-10-11.
  2. Самосюк К. Го Си. — М.: Искусство, 1978.
  3. Chinese Painting and Calligraphy. 5-th century B.C. — 20-th century A.D. Beijing, 1984
  4. Lancman E. Chinese Portraiture. Tokyo. 1966