90 dəqiqə (norv. 90 minutter) — rejissor Eva Sorhauqun 2012-ci ildə ekranlaşdırdığı bədii film. Film Toronto Kino festivalında nümayiş etdirildikdən sonra dünya şöhrəti qazanmışdı.[1] Filmin premyerası 21 sentyabr 2012-ci ildə baş tutmuşdu.[2] Özünün ikinci tammetrajlı filmində, Eva Sorhauq cəsarətlə və kompromissizcəsinə "hər şeydən artıq doymuş" cəmiyyətin təhlükəli, qəzəbli, şiddətli və zorakı tərəfini göstərir. 90 dəqiqə — sadəcə olaraq "artıq gec olacaq" bir anın müşahidəsidir.[3] Daha doğrusu isə 3 insanın həyatının son 90 dəqiqəsi haqqda. Sorhauq Mixail Haneke tərəfindən icad edilmiş metodlar üzrə spekulyasiya edir, buna baxmayaraq o açıqca göstərilən zorakılıqdan da imtina etmir; ümumilikdə Skandinav filmlərində belə qəddar səhnələri təsəvvür etmək çətindir. Kinotənqidçilər filmdə Alan Klarkla olan paralelləri həvəslə qeyd edirlər.
90 dəqiqə 90 minutter | |
---|---|
norv. 90 minutter | |
Janr |
dram filmi triller filmi |
Rejissor | Eva Sorhauq |
Baş rollarda |
Byorn Floberq Aksel Henni Fred Heqqland Annmari Kastrup Mads Ousdal |
Operator | Harald Qunnar Paalqard |
Bəstəkar | Henrik Skram |
Rəssam | Nina Byerç Andresen |
İlk baxış tarixi | 7 sentyabr 2012 |
Filmin növü |
Bədii film [18+] |
Müddət | 88 dəq. |
Büdcə | NOK 10 200 000 |
Ölkələr | Norveç |
Dil | Norveç dili |
İl | 2012 |
Rəng | rəngli |
IMDb | ID2180277 |
Bu filmdə müxtəlif nəsillərdən bəhs edən 3 hekayə vardır:
Birinci hekayə: Artıq qocalmış biznesmen Yohan çox güman ki, artıq müflis olub. Bəlkə də cavan aşnası onu atıb və ya sağlamlığında kəskin dəyişikliklər baş verib — bu, filmi seyr edənlər üçün naməlum olaraq qalır. Yalnız o məlumdur ki, o tez-tələsik kirayə götürdüyü mənzildən imtina edir, bütün işlərini tamamlayır və həyat yoldaşının qabağında əmək fəaliyyətini stimulyasiya edir. Sonra arvadı üçün erkən nahar yeməyi hazırlayaraq, onu sakitcə öldürür. Sonra isə özünə sui-qəsd edir.
İkinci hekayə: Polis işçisi Fred bazar günlərində keçmiş həyat yoldaşının və uşaqlarının yanına gəlir. Lakin göründüyü kimi, operativ işdən və ofisdə kargüzarlıq işlərindən imtina, ona çox depressiv təsir göstərir. Buna görə də o, dərin depressiya vəziyyəti ilə üzləşir. Sabahısı gün o, masa arxasına əyləşərək, səssizcəsinə yoğurt yeyir, uşaqlarına banan verir, arvadı ilə ləng halda mübahisə edir. Amma onun içində ciddi şəkildə bir ehtiras hissi qaynayır. Eks-həyat yoldaşı onu evdən qovduqdan sonra o bir az məhəllədə gəzişir, sonra yenidən evə qayıdaraq əlindəki pistoletlə hamını gülləliyir.
Üçüncü hekayə: Yaxınlarda ata olmuş gənc narkoman Trond ailə həyatının yeni məsuliyyətlərinə heç cür alışa bilmir. Buna görə də o, tez-tez arvadını vəhşicəsinə döyür, onun əllərini bağlayaraq onunla cinsi əlaqədə olur. Bəlkə də onların belə əlaqələri həmişə olub — bunu arvadın elə də müqavimət göstərməməsi və faktiki olaraq heç nə danışmaması ilə də anlamaq olar. Ancaq yenicə anadan olmuş körpə Trondun nizamlı həyatına nifaq gətirir — o artıq mağazaya gedib uşaq bezi almalı və şəxsən onun üçün utancverici hesab edilən bu məhsullarla da o, paralel olaraq Ginnes pabında pivə içməyə məcburdur.