Alfonsina Storni (29 may 1892[1][2][…] – 25 oktyabr 1938[1][2][…]) - modernist dövrdə tanınmış Latın Amerikalı yazıçı.
Alfonsina Storni | |
---|---|
elz. Alfonsina Storni | |
Doğum adı | Alfonsina Storni[3] |
Doğum tarixi | 29 may 1892[1][2][…] |
Vəfat tarixi | 25 oktyabr 1938[1][2][…] (46 yaşında) |
Vəfat səbəbi | boğulma[4] |
Dəfn yeri |
|
Fəaliyyəti | gündəlik yazıçısı[d], şair, jurnalist, yazıçı, müəllimə, sosioloq |
Əsərlərinin dili | ispan dili |
İstiqamət | Postmodernizm |
Janr | poeziya |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Alfonsina İsveçrənin Sala Capriasca şəhərində, Argentinalı pivə istehsalçısı ailəsində dünyaya gəlmişdir. Burada o, italyan dilini öyrənmə şansı əldə etmişdir. Ailənin işinin uğursuzluqla nəticələnməsi səbəbi ilə ailə Argentinaya qayıtmış və Rosario şəhərində bir pivəxana açmışdır. Burada Alfonsina kiçik işlərdə kömək edirdi. 1907-ci ildə bir teatr qrupuna qoşulan yazıçı ölkəni gəzmək fürsətini ələ keçirmişdi. Bu illərdə o, Henrix İbsenin “Spectres”, Benito Perez Galdosun “La loca de la casa” və Florencio Sanchzin “Los muertos” kimi əsərlərinin tamaşalarında oynamışdır. Rosarioya qayıtdıqdan sonra ibtidai sinif müəllimliyi işini tamamlayan yazıçı “Mundo Rosarino”, “Monos y Monadas” və “Mundo Argentino” kimi jurnallarda işləmişdir. 1911-ci ildə Buenos Ayresə kömüş və bir il sonra Korondalı bir jurnalistdən olan oğlu Alexandronu dünyaya gətirmişdir. Növbəti illərdəki maddi sıxıntılara baxmayaraq 1916-cı ildə “La inquietude del rosal” adlı əsərini çap etdirdi və ardınca bir marketdə kassir kimi işlədiyi zaman “Caras y Caretas” adlı jurnal üzərində işləmişdir. Yazıçı daha sonra José Enrique Rodó və Amado Nervo kimi məşhur yazıçılarla tanış olmuşdur. Bundan əlavə José Ingenieros və Manuel Ugarte kimi insanlarla da dostluq əlaqələri qurmuşdur. Artıq maddi vəziyyəti yaxşılaşan Storni Uruqvayın paytaxtı Montevideoya köçdü. Burada şair Juana de Ibarbourou və gələcəkdə yaxın dostu olacaq Horacio Quiroga ilə tanış olur. 1920-ci il kitabı olan Languidez böyük uğur əldə edərək ilk Bələdiyyə Şeir Mükafatını və ikinci Milli Ədəbiyyat Mükafatını qazanır.
Bir müddət sonra Escuela Normal de Lenguas Vivas'da ədəbiyyat müəllimi işləyən yazıçı Ocre adlı əsərini satışa çıxarır. Bu əsərdən sonra onun feminist fikirləri əsərlərində daha geniş yer tutmağa başladı. Ancaq tənha həyat bir müddət sonra onun sağlamlığına təsir etməyə başladı. Ruhi problemlər yaşayan yazıçı bir müddət sonra müəllimlik etməyi də dayandırdı.
Avropaya səfərlərindən sonra Storninin əsərləri köhnə formasını itirərək o vaxt çox da tanınmayan erotik şiddət təsvirli dram əsərlərinə çevrildi. Hətta “Mundo de siete pozos”(1934) və Mascarilla y trébol (1938) kimi bəzi əsərlərində daha fərqli feminist düşüncələrlə özünü göstərməyə başladı.