Temperamentin strukturuna fəal-xüsusi yanaşma — temperament xüsusiyyətlərinin necə təsnif və təşkil oluna biləcəyi modelini təsvir edən nəzəriyyə. Bu yanaşma, fəaliyyətin üç spesifik aspekti ilə əlaqəli əlamətləri ayırmağı təklif edir - fiziki, sosial-şifahi və zehni. Məsələn, insan uzun və/və ya gərgin fiziki işi uğurla yerinə yetirə bilər, lakin ünsiyyətdən çox tez yorulur və ya əksinə. Sürətli danışan insan fiziki obyektləri idarə etməkdə o qədər də sürətli olmaya bilər. Bu yanaşma yetkinlərin temperamentinin tədqiqində işlənib hazırlanmışdır və buna görə də Qərbdə uşaq psixologiyasında ümumi deyildi (burada temperament əsasən uşaqlarda fərdi fərqlərlə əlaqələndirilir). Bu yanaşmadan fərqli olaraq, temperamentin bütün digər modellərinə “enerjili” xüsusiyyətlər (məsələn, Fəaliyyət və ya Ekstraversiya) daxildir, lakin davranışın bu üç spesifik aspektinin tənzimlənməsi ilə bağlı enerji əlamətlərinin növləri arasında fərq qoyulmur[1].
Bu fikri ilk irəli sürən zehni əməliyyatlar zamanı yorğunluğu tədqiq edən Dodc[2] olmuşdur. Dodc, fiziki və zehni səylərin müxtəlif sinir prosesləri tərəfindən tənzimləndiyini təklif etdi.
Üç fərqli fəaliyyət növünə (fiziki, sosial-şifahi və zehni) aid olan davranış aspektlərini nəzərdən keçirmək ideyası həm neyroanatomik, həm də neyrokimyəvi cəhətdən dəstəklənmişdir. Tədqiqatın temperament əlamətlərinin neyrokimyasına inteqrasiyası 12 temperament əlamətinin tənzimlənməsində monoamin neyrotransmitterlərin, neyropeptidlərin və hormonların rolunu təsvir edən Funksional Temperamental Ansamblın neyrokimyəvi modelinin əsasını təşkil etdi[3][4][5][6][7][8].
Temperament quruluşunun əvvəlki modelləri, məsələn, sinir sisteminin qeyri-spesifik ümumi aktivləşməsinə əsaslanan həm motor, həm də sosial sferada oyanmanı nəzərə alaraq, fəaliyyətin müxtəlif aspektləri ilə əlaqəli əlamətlər arasında fərq qoymur. Temperament və şəxsiyyətin bir çox modeli, onunla əlaqəli ümumi (enerjili) xüsusiyyəti nəzərə alaraq qondarma "ümumi aktivləşdirmə" yanaşmasını izlədi: "həyəcan gücü" (Pavlov, Strelyau) "canlı həyat" (Cattell), "ekstraversiya". ” (Eysenck, 5 faktorlu model), “fəaliyyət” (Heymans, Plomin, Rothbart), davranış aktivləşdirmə/yaxınlıq sistemi (Boz), sürücü dəstəyi (Telegen) və ya sadəcə olaraq “həyəcan” (Mehrabian). Digər tərəfdən, aydındır ki, bir insan, məsələn, uzunmüddətli və intensiv ünsiyyət üçün yüksək enerji qabiliyyətlərinə sahib ola bilər, lakin bu, uzun və gərgin fiziki və ya zehni iş zamanı eyni dərəcədə enerjili olduğu anlamına gəlmir.
Üstəlik, temperament quruluşunun erkən modelləri (Pavlov, Eysenck, Grey tərəfindən təklif edilmişdir) əvvəlcədən müəyyən edilmiş şərtlər altında heyvan tədqiqatları üzərində işlənmiş və çox həssas olmayan statistik metodlardan istifadə edilmişdir. Bu üsullar mürəkkəb ehtimal və sosial şəraitdə insanların davranışındakı fərdi fərqləri izah etmək iqtidarında deyil. Bu ilkin modellər buna görə də insan temperamentinin strukturunu təmsil etmək üçün kifayət deyil. Heyvanlar üzərində işlənmiş temperament modellərinin məhdudiyyətlərinə baxmayaraq, bu modellərin ölçüləri ilə fəaliyyətə xüsusi yanaşma çərçivəsində təklif olunan modellərin strukturu ilə üst-üstə düşməsi mövcuddur.