Göz protezi əsasən şüşədən hazırlanan, təbii gözü əvəz edən bir protez növüdür. Bu, enukleasiya (gözdənkənar əzələlərə toxunmadan göz almasının alınması), orbital eksenterasiya (göz yuvasındakı bütün toxumaların tamamilə alınması) və ya gözün evisserasiyası (skleranı saxlamaqla gözün daxilinin alınması) proseslərindən sonra tətbiq edilir. Tipik olaraq qabarıq formaya malikdir və tibbi akrildən hazırlanır. Göz qapaqlarının alt hissəsinə orbital implant üzərinə taxılır. Müasir dövrdə göz protezləri kriolit şüşədən hazırlanır. Göz protezlərini istehsal edən şəxslər okularistlər adlanırlar. Əvvəllər göz protezlərindən yalnız estetik məqsədlə istifadə edilsə də, müasir dövrdə görmə imkanı yaradan retinal və vizual göz protezləri də mövcuddur. Belə protezlərə "bionik göz" deyilir.
Göz protezinin ilk istifadəsi e.ə. 2900-2800-cü illərə təsadüf edir və İranda Şəhr-i Suxtedə icad edilmişdir.[1] Roma və Misir keşişlərinin hələ eramızdan əvvəl beşinci əsrdə gildən hazırlanmış və göz yuvasından kənara yerləşdirilmiş göz protezlərindən istifadə etdikləri deyilir.[2] Göz yuvalarının daxilində yerləşdirilən ilk süni gözlər qızıldan hazırlanmışdır, daha sonra venesiyalılar 16-cı əsrin sonlarında şüşədən istifadə etməyə başladılar (buradan da "şüşə göz" adı meydana gəldi ). İkinci Dünya Müharibəsi zamanı Almaniya istehsalı malların ABŞ-a ixrac olunmaması səbəbindən akril plastikdən göz protezləri hazırlanmağa başlanıldı.[3] Müasir dövrdə isə akrillə birlikdə polimetil metakrilatdan da istifadə olunur. Almaniyada protezlərin hazırlanması zamanı şüşə materiala hələ də üstünlük verilir. Göz bəbəyinin hərəkətli olması daha çox təbii gözlərə bənzəyən protezlərin yaradılmasına mane olurdu. Lakin, sonradan işıqdan asılı olaraq dəyişə bilən LED göz protezləri yaradıldı.
Formasından, inteqrasiyasından və hərəkətliliyindən asılı olaraq, implantların müxtəlif növləri ayırd edilir.
Okulyar implantların min illərdir mövcud olmasına baxmayaraq, müasir sferik implantlar 1976-ci ildən istifadə edilməyə başlanılmışdır. Həmin implantlar akrildən, şüşədən və silikondan hazırlanırlar.[1][3] Polimetil metakrilat insan toxuması ilə yaxşı uyğunlaşdığına görə, göz protezləri kimi ən çox üstünlük verilən implant növlərindən biridir.[4]
İnteqrasiya edilmiş implantların məsaməli olması implant boyunca fibrovaskulyar böyüməyə və əlavələrin yerləşdirilməsinə imkan verir[5]. Mexaniki birləşmələrin süni gözün hərəkətliliyini yaxşılaşdırdığına nəzərə alaraq, birbaşa süni gözə qoşulan "inteqrasiya edilmiş implantlar"ın hazırlanmasına müxtəlif cəhdlər edilmişdir. Bir çox dövrlərdə protezə birbaşa bağlanmış implantlar xroniki iltihaba və müxtəlif infeksiyalara səbəb olmuşdur. Aparılan tətqiqatlar nəticəsində, qapalı vəziyyətdə olan konyunktiva və Tenon kapsulu vasitəsilə implantın hərəkətliliyini daha yaxşı təmin edən xüsusi hazırlanmış kvazi-inteqrasiya implantların kəşfinə gətirib çıxardı.[5]. 1985-ci ildə implantların qoyulması ilə bağlı problemlərin məsaməli kalsium hidroksiapatitdən hazırlanmış sferik implantların tətbiqi ilə həll edildiyi düşünülürdü. Hazırda məsaməli enukleasiya implantları təbii və sintetik hidroksiapatit alüminium oksid və polietilen də daxil olmaqla müxtəlif materiallardan hazırlanır. Cərrah implantın qoyulmasından əvvəl məsaməli implantların konturunu dəyişə bilir.[5]
Enukleasiyadan sonra real gözə bənzəyən protezin alınması implantın və protezin hərəkətindən asılıdır.[6] Süni gözün hərəkətini yaxşılaşdırmaq üçün bir neçə üsul vardır. Bunlara əsasən inteqrasiya olunmuş protez materialından istifadə etmək, implantı bərkitmək, implantın hansı materialla (məsələn, sklera toxuması ilə) örtüldüyü və protez implantı birbaşa göz əzələlərinə tikmək aiddir. İmplantdan protezə hərəkətin ötürülməsinin effektivliyi protezin hərəkətlilik dərəcəsini müəyyən edir. Kvazi-inteqrasiya edilmiş implantlar qeyri-müntəzəm formalı səthlərə malikdir ki, bu da implant və protez arasında dolayı yapışma mexanizmi yaradır. Bu isə, öz növbəsində, protezin daha çox hərəkət etməsinə imkan verir. Xarici birləşmə mexanizmi nəticəsində implantın protezə birbaşa inteqrasiyası hərəkətliliyi daha da yaxşılaşdırır.[5]
Prosedurdan asılı olmayaraq, əməliyyatdan sonra həmişə hər hansı bir göz protezi tələb olunur. Əməliyyatın sonunda cərrah standart göz kimi tanınan müvəqqəti protez taxır və xəstəni göz mütəxəssisi olan bir oftalmoloqa yönləndirir.[7] Göz protezi ilə yaşamaq müəyyən ehtiyatlılıq tələb edir, lakin, mikroftalmiya, anoftalmiya və ya retinoblastoma kimi sağalmaz göz xəstəliklərindən əziyyət çəkən xəstələr protezlərlə daha yaxşı həyat keyfiyyətinə nail olurlar. Göz protezi üçün tələb olunan əsas tədbir (müntəzəm cilalanma və yoxlamadan başqa) protezin nəm və təmiz saxlanmasıdır.[8]