MƏLAMƏT

is. [ ər. ] Danlaq, danlama, məzəmmət, töhmət.
Ey Füzuli, mən məlamət gövhərinin gənciyəm; Əjdəhadır kim, yatıb çevrəmdə zənciri-cünun. Füzuli.

□ Məlamət etmək (eləmək, qılmaq) – məzəmmət etmək, danlamaq, töhmətləndirmək.
[Mirzə Rəhim ağa:] Neçə dəfə də çağırıb, məzəmmət, məlamət eləmişəm. M.S.Ordubadi.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • MƏLAMƏT məlamət bax məzəmmət
MƏLALLI
MƏLEYKƏ
OBASTAN VİKİ
Məlamətilik
Məlamətilik — sufi təriqəti. Xorasanda Həmdun Kəssar (ö. 884-cü il) tərəfindən yaradılmış bu təriqətin təliminin əsasında "məlamət" adlandırılan, insanın günahkar mahiyyətinə görə, ilk növbədə özünü təqsirləndirməsi, məzəmmət etməsi ideyası durur. Buna görə də, təriqət mənsubları Allaha səmimi ibadət etməyi, Onun mərhəmətinə can atmağı önə çəkib, bir çox din xadimlərinə xas olan "möminlik görüntüsü"ndən qaçmağı lazım bilərmişlər. Məlamətilər mənəvi təcrübələrində, yaxud gündəlik həyatlarında uğurlarından və ya uğursuzluqlarından danışmamağa üstünlük verərmişlər. Onlar sirr saxlamağa böyük həssaslıqla yanaşırmışlar. Məlamətilər mənəvi qapanmanı bəyənməmiş və "tərki-dünyalığı" yalnız cəmiyyət içində yaşamaqla əldə etməyin tərəfdarı olmuşlar. Onların fikrincə, insan gündəlik həyatını olduğu kimi yaşamalı və hər şeyi Allahı xatırlayaraq etməlidir. Allaha hər an yaxın olmaq, Onun adı ilə bütün işləri görmək ideyası məlamətilərin ən yüksək amallarıdır.

Digər lüğətlərdə