Xrom (II) oksid: Redaktələr arasındakı fərq
Sətir 15: | Sətir 15: | ||
== Alınması == |
== Alınması == |
||
* Azot turşusu və ya oksigen ilə xrom amalgamasının CrHg<sub>3</sub> və ya CrHg oksidləşməsi nəticəsində əldə edilir: |
|||
* Xrom ııı oksidin reduksiya nəticəsində: |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
== Kimyəvi xassələri == |
== Kimyəvi xassələri == |
||
05:56, 7 oktyabr 2021 tarixindəki versiya
Xrom (II) oksid | |
---|---|
Ümumi | |
Sistematik adı | Xrom II oksid |
Kimyəvi formulu | CrO[1] |
Molyar kütlə | 68 q/mol |
Termik xüsusiyyətlər | |
Ərimə nöqtəsi | 1550 °S |
Təsnifatı | |
CAS-da qeyd. nöm. | 12018-00-7 |
PubChem | 3037052 |
ChemSpider | 2300900 |
Fiziki xassələri
İki polimorf formada mövcuddur. Qırmızı (pirofor deyil) və qara pirofor toz (havada öz-özünə alovlanan) buna görə də qara modifikasiya su qatının altında saxlanılır (su ilə qarşılıqlı təsir göstərmir). Altıbucaqlı kristalları əmələ gətirir. Bütün xrom oksidləri kimi odadavamlıdır. Suda həll olunmur.
Alınması
- Azot turşusu və ya oksigen ilə xrom amalgamasının CrHg3 və ya CrHg oksidləşməsi nəticəsində əldə edilir:
- Xrom ııı oksidin reduksiya nəticəsində:
- Cr (CO)6 karbonilin termiki parçalanması ilə də əldə edilə bilər.
Kimyəvi xassələri
1. 697 ° C temperaturda parçalanır:
2. 1000 ° C -də hidrogenlə xrom metalına gədər reduksiya edilir:
3. Həmçinin koksla reduksiya etmək olar:
4. Əsası xassələr görsədərək xlorid turşusunda həll olunur, nəticədə su və xrom II xlor alınır:
Durulaşdırılmış azot və sulfat turşusunda həll olunmur.
Havada qızdırıldıqda güclü reduksiyaedici xüsusiyyətlərini nümayiş etdirərək xrom (III) oksidinə gədər sürətlə oksidləşir.
Toksikliyi
6 -dan az valentliyi olan xrom birləşmələri aşağı toksikliyə malikdir. 6+ valentliyi olan xrom birləşmələri ( xrom (VI) oksid) təhlükəli zəhərlər və kanserogenlər kimi tanınır.
İstinadlar
- Некрасов Б.В. Основы общей химии. - Т.1. - М.: Химия, 1973. - С. 380
- Неорганические соединения хрома: Справочник. - Л.: Химия, 1981. - С. 9
- Неорганическая химия / под ред. Ю.Д. Третьякова. — М.: Академия, 2007. — Т. 3. — 352 с.
- ↑ Chromium oxide (CrO) (ing.).