Virciniya xurması

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Çap versiyası artıq dəstəklənmir və render xətaları ola bilər. Zəhmət olmasa brauzerinizi yeniləyin və əvəzinə standart brauzer çap funksiyasından istifadə edin.
Virciniya xurması
Elmi təsnifat
Beynəlxalq elmi adı

Virciniya xurması (lat. Diospyros virginiana) — bitkilər aləminin erikaçiçəklilər dəstəsinin ebenakimilər fəsiləsinin xurma cinsinə aid bitki növü.

Təbii yayılması

ABŞ-nin şərq hissəsində bitir. Növün arealı şimaldan İngiltərəyə, cənubdan Floridaya, şərqdən Atlantika okeanına və qərbdən Texasa, Kanzasa və Oklahomaya qədər uzanır.

Botaniki təsviri

Hündürlüyü 15–17 m-ə çatan, ikievli, və ya birevli, yarpağıtökülən ağacdır. 100-150 il yaşayır. Çətiri cavanlıqda piramidal, sonra oval olur. Bitki ikievlidir. Yarpaqarı iri, uzunluğu 8-14 sm, dərili, yumurtavarı və ya oval formalı, üst tərəfdən tünd-yaşıl, bünövrəsi ürəkşəkilli və ucu bizdir. Yarpaqları payızda sarı və qırmızı rəng alır. Çiçəkləri bircinsli, xırda (uzunluğu 1 sm), rəngsiz və ya sarımtıl, ətirlidir. Bu növ cücülərlə və ya küləklə tozlanır. Meyvələri şarşəkilli və ya konusvarı, diametri 2-5 sm, sarı, giləmeyvəli, sulu və lətlidir. Toxumları nazik qabıqlı və çox bərk endospermlidir. Payızda təzə toxumlarla və ya yazda stratifikasiya olunmuş toxumlarla çoxalır.

Ekologiyası

İşıqsevəndir. Küləkdən qorunan sahələrə üstünlük verir. Qışadavamlıdır, -25-30 °C-dək, bəzən -37 °C-dək şaxtalara dözür. Torpaqlar turş, neytral (pH 5-8) və yüngül olmalıdır. Rütubətsevəndir, torpağın quruluğuna dözür. Kök sistemi dərindir.

Azərbaycanda yayılması

Cənub bölgəsində rast gəlinir.

İstifadəsi

Tərkibində 40% şəkər, 0,88% zülal maddələri və 0,5% alma turşusu vardır. 2-4-cü ilində meyvə verməyə başlayır. Bir ağacdan 300 kq-dək məhsul alınır. Yaxşı balverəndir, şəhər yaşıllaşdırmasında tək əkinlərdə istifadəsi məqsədyönlüdürlər. Oduncağı mebel və musiqi alətlərinin düzəldilməsi üçün yararlıdır.

İstinadlar

  1. Linnæi C. Species Plantarum (lat.): Exhibentes plantas rite cognitas ad genera relatas. 1753. C. 2. S. 1057.

Həmçinin bax