Xrom II sulfat

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Çap versiyası artıq dəstəklənmir və render xətaları ola bilər. Zəhmət olmasa brauzerinizi yeniləyin və əvəzinə standart brauzer çap funksiyasından istifadə edin.
Xrom II sulfat
Ümumi
Sistematik adı Xrom II sulfat
Kimyəvi formulu CrSO4
Molyar kütlə 148,06 q/mol
Təsnifatı
CAS-da qeyd. nöm. 13825-86-0
PubChem
ChemSpider

Xrom II sulfat CrSO4 - qeyri-üzvi birləşmədir, xrom metalının və sulfat turşusunun duzudur, suda həll olan yaşıl kristallar kristallohidratlar əmələ gətirir.


Fiziki xassələri

Xrom (II) sulfat rəngsiz, suda həll olunan kristallar əmələ gətirir, sulu məhlulları oksigen olmadıqda sabitdirlər. CrSO4 • n H2O tərkibli kristallohidratlar əmələ gətirir, burada n = 1, 2, 4, 5 və 7. Normal şərtlərdə kristallohidrat CrSO4 • 5H2O əmələ gəlir - üçbucaqlı sistemin mavi kristalları, parametrləri a = 0.724 nm, b = 1.094 nm, c = 0.601 nm, α = 125.32 °, β = 97.63 °, γ = 94.32 ° .

Alınması

  • Durulaşdırılmış sulfat turşusunun xrom metalına təsiri nəticəsində almaq olar:


  • Durulaşdırılmış sulfat turşusunun xrom (II) asetatına təsiri nəticəsində:


  • Əsası oksidlərin turşularla reaksiyası nəticəsində:

Kimyəvi xassələri

Sulu məhlulları oksigeni udur:

Oksidləşdirici maddə olmadığı təqdirdə suyu yavaş-yavaş reduksiya edir hansındakı həll olunmuşdur və rediksiyaedici xassələr görsədir.

İnert atmosferdə qələvi məhlulları və ammonyakla reaksiyaya qirir və gəhvəyi rəngdə xrom (II) hidroksid çöküntüsü yaranır.

Natrium sulfid məhlulu ilə reaksiyaya girərək xrom (II) sulfidin qara çöküntüsünü əmələ gətirir:

Tətbiqi

  • Analitik kimyada oksigen uducu kimi.
  • Üzvi kimyada katalizator və reduksiyaedici kimi istifadə olunur.

Mənbə

  • Химическая энциклопедия / Редкол.: Зефиров Н.С. и др.. — М.: Большая Российская энциклопедия, 1998. — Т. 5. — 783 с. .
  • Справочник химика / Редкол.: Никольский Б.П. и др.. — 3-е изд., испр. — Л.: Химия, 1971. — Т. 2. — 1168 с.
  • Неорганическая химия / под ред. Ю.Д. Третьякова. — М.: Академия, 2007. — Т. 3. — 352 с.