Çində qadın sağlamlığı Çin Xalq Respublikasındakı (ÇXR) qadınların sağlamlığından bəhs edir ki, bu da Çində kişilərin sağlamlığından bir çox cəhətdən fərqlənir. Ümumiyyətlə, sağlamlıq Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatının (ÜST) konstitusiyasında "xəstəlik və ya zəifliyin olmaması deyil, tam fiziki, zehni və sosial rifah vəziyyəti" olaraq təyin edilir.[1] Çinli qadınların sağlamlığının vəziyyəti Çinin tarixi kontekstləri və son yeddi onillikdə iqtisadi inkişafı ilə əlaqədardır. Çində qadınların sağlamlığına dair tarixi bir perspektiv islahatlardan əvvəl (1949–1978) və islahatdan sonrakı dövrdə (1978-ci ildən bəri) qadınlar üçün səhiyyə siyasətlərini və nəticələrini araşdırmağı tələb edir.
Ümumiyyətlə, Çində qadın sağlamlığı, 1949-cu ildə Çin Xalq Respublikasının qurulmasından bəri əhəmiyyətli dərəcədə yaxşılaşd. Bununla birlikdə, gender bərabərsizliyi və Çin siyasi sisteminin mürəkkəbliyi ilə əlaqəli ənənəvi Çin ideologiyasına görə, qadın sağlamlığının reproduktiv sağlamlıq və HİV/ AİDS kimi bir çox aspektləri baxımından problemlər hələ də artmaqdadır.[2]
Çinin ÜTT-yə daxil olması iqtisadi inkişafını daha da həvəsləndirmək və bazar quruluşunu yaxşılaşdırmaq üçün qəbul edilsə də, ÜTT-yə qoşulmağın Çinin işçi qüvvəsini pisləşdirəcəyindən də narahat idi, çünki dövlət müəssisələrində həddindən artıq muzdlu işçi qüvvəsi "səmərəsiz" hesab edilə bilər.[3] Çin qlobal bazara çıxdı. Üstəlik, aparılan araşdırmalar Çində işçi qüvvəsinin yalnız% 40-ı qadınlardan ibarət olduğunu göstərdi, lakin işdən çıxarılanların% 60-ı qadınlar idi ki, bu da qadınların kişilərə nisbətən bu təsirlərə qarşı daha həssas olduğunu göstərdi.[4] 2008-ci ildə əldə edilmiş statistik göstəricilər kişilərin qadınlara nisbətən daha yüksək fiziki rifahdan istifadə etdiyini göstərmişdir.[5]
Bazar iqtisadiyyatına keçid dövründə Çində səhiyyə sistemləri xeyli dəyişdi. Dəyişiklik inkişaf etdikcə Çinin yeni mərkəzləşdirilmiş hökuməti şəhər səhiyyə xidmətləri üçün məsuliyyəti Səhiyyə və Əmək və Sosial Müdafiə nazirlikləri arasında bölüşdürdü. Sənaye bazarları da liberallaşdıqca, bir çox Çinli vətəndaşın sığortasız olaraq səhiyyə xidmətlərinə görə pullarını öz cibindən ödəmək məcburiyyətində qaldılar. Bazar xarici rəqabətə məruz qaldı. Bu, daha yaxşı dərmanların və daha bahalı tibbi avadanlıqların idxalına gətirib çıxardı və bu da öz növbəsində baxımın daha yüksək xərclərinə yol açdı.
1970-ci illərin sonu ilə 1990-cı illərin sonları arasında Çin hökumətinin səhiyyə xərcləri üçün köçürmələri% 50 azaldı və azalmağa davam edirdi.[6] Çinlilər səhiyyəyə daha çox pul xərcləyirdilər, lakin dövlətin xərclədiyi pay 1980-ci ildə ümumi səhiyyə xərclərinin 36,4% -dən 2003-cü ildə yüzdə 15.3-ə düşdü. Əksinə, eyni zamanda fərdi şəxslərin töhfələri% 23,2-dən 60,2% -ə yüksəlmişdir. Yuxarıda qeyd edildiyi kimi, qadınlar Çində kişilərdən orta hesabla daha az qazanc əldə edirlər, bu səbəbdən qadınlar artan səhiyyə xərclərinə həssas qalırdılar. Liu ilə müsahibədə olan bir yaşlı qadın, bahalı bir tibbi prosedurla qarşılaşdıqda ailələrinə xərcləri yükləmək əvəzinə intihar etməyi seçən bir çox yaşlı qadını tanıdığını söylədi.[7]
Kənd qadınları Çində artan məkan fərqliliyinə görə qeyri-kafi səhiyyə problemindən daha çox əziyyət çəkirlər. Xiaobo Zhang və digərlərinin apardıqları tədqiqatlara əsasən səhiyyə müəssisələri kənd yerlərində xeyli az qalıb. 1980-ci ildə şəhərlərdə 1000 nəfərə xəstəxana çarpayıları və səhiyyə işçiləri kənd yerlərində 1.48 və 1.81 ilə müqayisədə 4.57 və 7.82 idi. Bu bərabərsizlik illər keçdikcə böyüdü. Üstəlik, kənd yerlərində uşaq ölümü nisbəti şəhərlərə nisbətən əhəmiyyətli dərəcədə yüksək olmuşdur və bu fərq 2000-ci ildə 2,1-ə çatmışdır.[8]
Dünyada baş verən intihar hallarının 30% -i Çinin payına düşür və qadınların intihar nisbətinin kişilərdən daha yüksək olduğu yeganə ölkədir. Pin Qing-in araşdırmasına görə, dünya miqyasında intihar edən qadınların təxminən% 56-sı Çinli idi. Bəzi izahatlar Çində üstünlük təşkil edən cinsi ayrıseçkiliyin qadın intiharının əsas səbəbi olduğunu göstərir.[9] Çin cəmiyyətinin bir çox ənənəvi konsepsiyası, məsələn, qadınların daxili və reproduktiv rolunu vurğulamaq, qadınları həssas vəziyyətdə qoyur. 2017-ci ilin avqust ayında Ma soyadlı 26 yaşlı hamilə qadın, ərinin ailəsi tərəfindən C-hissəsini almasına icazə verilmədikdən sonra xəstəxananın pəncərəsindən atladı. Ailə Ma-nın C-bölmə almaq istəyini rədd etdi, çünki prosedurun onun ikinci bir uşağını dünyaya gətirməsini çətinləşdirəcəyinə inandılar. Hadisə, qadınların ailələrdəki vəziyyəti və iki uşaq siyasətinə dair davamlı təbliğatla bağlı isti mübahisələrə səbəb oldu.[10] Bununla birlikdə, son illərdə Çində qadın intihar nisbəti əhəmiyyətli dərəcədə azalıb, 2000-ci ildə Qadınların kişilərə qarşı intihar nisbəti şəhər yerlərində 1.2-dən 0.96-ya düşdü. Paul S. F. Yip bu tərəqqini, yaşayış səviyyəsində, təhsildə və s.-də böyük irəliləməni ehtiva edən 1990–2000 onilliklər ərzində sürətli modernləşmə ilə əlaqələndirir.[11]
William Parish və digərlərinin araşdırmalarına görə, 2004-cü ildə Çində qadın respondentlərin 19%-i yaxın tərəfdaş zorakılığına məruz qaldıqlarını bildirdilər. Tədqiqat göstərdi ki, münasibətlərin müddəti və aşağı sosial-iqtisadi vəziyyət həm qadın-kişi zorakılığının baş verməsi ilə əlaqəlidir və daxili və ya Şimali Çindən olan respondentlərin də bu cür zorakılığa daha tez-tez rast gəldikləri bildirildi.[12] İntim partnyor zorakılığının təcrübəsinin qadınların fiziki və zehni sağlamlığına ciddi mənfi təsir göstərdiyi təsbit edildi. Henrica A F M-nin apardığı çox ölkəli tədqiqatlar göstərir ki, intim tərəfdaş şiddətinə məruz qalan qadınların 19–55%-i əslində partnyoru tərəfindən xəsarət almış və emosional sıxıntı kimi zehni xəstəliklər riskinə məruz qalmışlar.[13][14]