İodometriya — yod və ya kalium yodidin iştirakı ilə oksidləşmə-azalma reaksiyalarına (oksidimetriyanın bir növü) əsaslanan maddələrin təyin edilməsi üçün titrimetrik (həcmli) analizdir:
Bu reaksiya üçün standart elektrod potensialı +0.545 V-dir.[1]
Birbaşa l2 məhlulu ilə iodometrik titrləmə, xüsusən azaldıcı maddələrin Kl-in iştirakı ilə titrlənməsi üçün istifadə edilə bilər:
Bu metod As (III), Sn (II), Sb (III), sulfidlər, sulfitlər, tiosulfatlar və s. konsentrasiyasını təyin edir:
Reaksiya olunmamış miqdarı natrium tiosulfatın titrlənməsi ilə, yodun çoxu ilə azaldıcı maddələr təyin etmək də mümkündür.[qeyd 1]
Dolayı iodometrik titrləmə oksidanları titrləmək üçün istifadə olunur; bu vəziyyətdə, təyin ediləcək maddələr bir natrium tiosulfat məhlulu ilə titrlənən yod meydana gətirmək üçün Kl-nin çoxluğu ilə qarşılıqlı təsir göstərir. Bu metod Cu(II), H2O2, Br2, BrO3-, ClO- konsentrasiyasını təyin etmək üçün istifadə olunur:
İometrik analiz metodu H+ ionlarının konsentrasiyasını təyin etmək üçün də istifadə olunur:
İodometrik analiz metodu həm də üzvi həlledicilərdə suyun təyini üçün Fişer metodunun əsasını təşkil edir.
Titrlənmənin son nöqtəsini təyin etmək üçün ən çox görülən göstərici yod ilə parlaq rəngli tünd göy qatqı əmələ gətirən nişastadır. α-pironun bir törəməsi olan kumarin digər göstəricidir. Titrlənmənin son nöqtəsi fiziki-kimyəvi analiz üsulları - potensiometrik, amperometrik və s-dır.
Titrlənmənin son nöqtəsini təyin edərkən səhvlər yodun dəyişkənliyi ilə, atmosfer oksigen ilə oksidləşməsi, asidik bir mühitdə sodyum tiosulfatın parçalanması və ya bir qələvi mühitdə natrium tiosulfatınyod ilə reaksiyası səbəbindən fərqli bir reaksiya mexanizmi ilə kalium yodid konsentrasiyasının dəyişdirilməsi ehtimalı əlaqələndirilir.
↑Titrimetriyada yodun nişastanın iştirakı ilə yodidlərə keçid reaksiyasından istifadəsi fikri ağartma təyini üçün Fransız botaniki Jak-Jülien de Labillarder (1826) tərəfindən təklif edilmişdir.[2][3]. Yodometrik metodun kimyəvi analizdə sistematik tətbiqi suda hidrogen sulfidi təyin etmək üçün yodometriyadan istifadə edən Dyupaskienin(fr.)az. işləri ilə başladı (1840) işləri ilə başladı. [3]. 1853-cü ildə Robert Vilhelm Bunzen oksidanların təyini üçün ümumi bir metod kimi yodometriyanı təklif etdi; Bunzen sərbəst buraxılmış yodun titrlənməsi üçün kükürdlü turşudan istifadə etmişdir[3]. Yodun titrlənməsi üçün bir reaktiv kimi natrium tiosulfat 1853-cü ildə Şvarz tərəfindən təklif edilmişdir (Karl Leonhard Henrix Şvarz, 1824-1890)[2][3][4].