Aksent — başqa dildə danışarkən ana dilinin tələffüz xüsusiyyətlərinin təzahürü. Bu və ya digər dialektin tələffüz xüsusiyyətlərinin məcmusudur.[1] Aksent danışanların yaşadığı yer, danışanların sosial-iqtisadi vəziyyəti, etnik mənsubiyyəti (etnolekt), kasta və ya sosial sinif ilə də müəyyən oluna bilər.[2]
Aksentlər adətən səs keyfiyyəti, tələffüz, sait və samitlər arasındakı fərq, vurğu və prosodiya ilə fərqlənir. Qrammatika, semantika, lüğət və digər dil xüsusiyyətləri tez-tez aksent ilə eyni vaxtda dəyişsə də, "aksent" sözü xüsusi olaraq tələffüz fərqliliklərinə aid olunur, "dialekt" sözü isə daha geniş dil fərqlərini əhatə edir. "Aksent" əksər halda "dialekt"in alt çoxluğu hesab edilir.[3]
Giles, H., & Coupland, N. (1991). Language: Contexts and Consequences. Buckingham, UK: Open University Press.
Lindemann, S. (2003). "Koreans, Chinese or Indians? Attitudes and ideologies about non-native English speakers in the United States." Journal of Sociolinguistics, 7, 348–364.
Lindemann, S. (2005). "Who speaks 'broken English'? US undergraduates' perception of non-native English." International Journal of Applied Linguistics, 15, 187–212.
Milroy, James; and Lesley Milroy. Authority in Language: Investigating Standard English (3rd). London: Routledge. 2005. ISBN978-0-415-17413-8.
Moyer, A. (1999). "Ultimate attainment in L2 phonology: The critical factors of age, motivation and instruction." Studies in Second Language Acquisition, 21, 81–108.
Scovel, T. (1988). A Time to Speak: A Psycho linguistic Inquiry into the Critical Period for Human Speech. Cambridge, England: New bury House.
Wated, G., & Sanchez, J. I. (2006). "The role of accent as a work stress or on attitudinal and health-related work outcomes." International Journal of Stress Management, 13, 329–350.
Wells, J C. 1982. Accents of English. (3 volumes). Cambridge: Cambridge University Press. [Wells's home pages also have a lot of information about phonetics and accents.]