Karl-Gerät
Karl-Gerät, İkinci Dünya Müharibəsində Rheinmetall tərəfindən dizayn edilmiş və istehsal olunan özüyeriyən mühasirə haubitsasıdır.
| Karl-Gerät | |
|---|---|
 | |
| Ölkə | |
| İstismar tarixçəsi | |
| İstismara başlanması | 1941 |
| İstifadə edilən döyüşlər | |
| İstehsal tarixçəsi | |
| Konstruktor | Rheinmetall |
| İstehsalçı | Rheinmetall |
| Xüsusiyyətləri | |
| Uzunluğu |
|
| Eni | 3.160 mm |
| Hündürlüyü | 4.780 mm |
 Vikianbarda əlaqəli mediafayllar | |
Haubitsa, həmin dövrə qədər döyüşə hazırlanan və istifadə edilən ən böyük özüyeriyən silah olmuşdur. Ölçüsünə və mövcud atəş gücünə baxmayaraq, sistem döyüş faydasının şübhə doğurduğu bütün əvvəlki iri çaplı artilleriya platformalarına xas olan bütün zəif tərəflərinə sahib idi.
Hitler hər zaman böyük dağıdıcı potensiala sahib olan və düşmənləri qorxuda bilən yeni silah sistemlərinə vəsait qoymağa hazır idi. Atom bombasına səbəb olacaq V-2 roketi və ağır su layihəsi bu cür iki layihə arasında idi. 1936-cı ildə sursat konstruktoru və inşaatçısı Rheinmetall şirkəti, Almaniya Ali Baş Komandanlığına Fransanı Almaniya işğalından qoruyan Maginot Xəttinin müdafiəsini məhv edə bilən super ağır bir haubitsa üçün təklif göndərdi. Kağızda bu, Fransanın Almaniya və İtaliya ilə şərq sərhədindəki müdafiə xətti üçün asan bir iş deyildi və Birinci Dünya Müharibəsində qazanılan Fransız təcrübəsi üzərində bu müdafiə xətti qurulmuşdu.
Bu müdafiə xətti 20 ilə 25 kilometr dərinliyə qədər uzanmış və 75 mm-lik toplar yerləşdirilmiş 34 qüllədən, beton istehkamlardan, 50 mm-lik toplarla təchiz edilmiş 19 mühərrikli qüllədən, barrikadalardan, üst-üstə yerləşdirilmiş və konsentrasiya edilmiş atəşə malik 61 pulemyot qülləsindən, 135 mm-lik toplarla təchiz edilmiş 17 qüllədən və s-dən ibarət idi. Hitler müharibənin yaxınlaşdığını və ilk zərbəsinin Qərbə enəcəyini bilirdi. Almaniya rəsmi olaraq müharibəyə başlamazdan əvvəl 040-ı qurmaq əmrini verdi, lakin dünyadakı hadisələr ona üstünlük verdiyi üçün Hitler erkən hücum etdi, halbuki həmin dövrdə onun tikintisi davam edirdi. Beləliklə, yeni haubitsaların Alman Blitzkrieg taktikası üçün Polşa və Fransaya qarşı vaxtında hazırlanması mümkün olmadı. Məlum olduğu kimi, Fransız Ordusunu məğlub etmək Maginot Hattı qədər çətin deyildi və istehkamların üzərinə tez bir zamanda standart Alman zirehliləri və piyadaları göndərildi. Patton bir dəfə “Dağlar və okeanların öhdəsindən gəlmək olarsa, insanın inşa etdiyi hər şeyin öhdəsindən gəlmək olar” demişdir. Bunun Fransız müdafiəçiləri üçün nə qədər doğru olduğu sübut edildi.
Nəticədə yeddi Karl-Gerat haubitsası istehsal edildi. General Karl Becker, silah proqramından məsul olan Alman silah mühəndisi və artilleriya generalı idi. Alman silahlı qüvvələri ilə elm adamları arasında silahın inkişafı üçün sıx əlaqələrin qurulmasını təşviq etdi. Bu silahın inkişafındakı liderliyinə görə adamları sonradan silaha onun adına verdilər. Rheinmetall zavodu 1940-cı ilin noyabrından 1941-ci ilin avqustuna qədər altı ədəd haubitsanın istehsalını (yeddinci test üçün saxlanılırdı) başa çatdırdı. Bu silahların altısı da müharibənin bir çox cəbhəsində istifadə edilmişdir.
İnkişaf mərhələsində ilk konsepsiya silahın bir neçə tırtıllı nəqliyyat vasitəsi ilə aparılması və əməliyyat məntəqəsində yığılması idi. Bu yol sınaqları sübut etdi ki, proses daha uzun bir qurma vaxtı və əvvəlcədən planlaşdırıldığından daha çox qüvvə tələb edir. Bu tələblər Karlın xeyrinə işlədi və 1937-ci ildə dizayn qrupunun Karlı yedəkli bir silahdan özüyeriyən bir silaha çevirməsinə səbəb oldu. Bu dəyişiklik, silahın hədəfin olduğu nöqtəyə daşınmasını və atəş hazırlanması üçün lazım olan vaxtı azaltdı. 1938 və 1939-cu illərdə daha az işçi qüvvəsindən istifadə edilərək silahın prototip miqyaslı modeli istifadə edilərək genişmiqyaslı sürücülük və quraşdırma sınaqları aparılmışdır. Həddindən artıq ağır nəqliyyat vasitəsinin kütləsinin gözlənilən kimi ərazini keçib və ya keçə bilməcəyini yoxlamaq üçün müxtəlif növ torpaqlarda yol testləri aparılmışdır. Mövcud tank şassisi bu cür layihələr üçün dəyişdirildi: dəstək maşınları üçün Panzer IV-ləri seçdilər və iyirmi iki Ausf-u dəyişdirdilər. D, E və F modelləri kimi. Qüllələr çıxarıldı və sursatı yükləmək və ötürmək üçün dörd ədəd 3700 lb mərmi və 35 tonluq bir kranı daşımaq üçün hər nəqliyyat vasitəsi üçün üst hissə yenidən formalaşdırıldı. Missiyaya əsasən, hər bir Karlın ağır istifadə edilən döyüş sursatlarını daşımaq üçün bu dəstək vasitələrindən ikisinə və ya üçünə ehtiyac vardı.
Karl açıq düz bir paz qayçı yaratdı. Yüklənmiş mexaniki mərmi onu gilizə itələnirdi. Bütün silah böyük bir geriyə çəkilmə üçün qalın bir tavana yapışdırılmışdı. Lülədən çıxış sürəti hər ton üçün 6,950 metr olaraq ölçülmüşdür. Toxumağı olan yükləmə qabı silah daşıyıcısının arxasına quraşdırılmışdı. Diametrlər fərqinə görə 60 santimetrlik dəyirmi yükləmə qabı 54 sm-lik mərmilər üçün istifadə edilə bilməzdi. Daşıyıcı ilə maşının qarşısındakı mühərrik bölməsi arasında böyük bir boşluq var idi, buna görə bütün daşıyıcı rəvan şəkildə geri çəkilə bilirdi.
Karl haubitsasının 124 m/ton və 273.374 lbs olan böyük bir mühərrikə ehtiyacı var idi. General Becker, Daimler-Benz MB 503 və ya MB 507 C seriyalı mühərrikləri istifadə etməyə qərar verildi - hər ikisi də 12 silindrli maye soyuducu benzin mühərrikləri idi. Bu mühərriklər saatda maksimum 6,2 mil (10 km/saat) sürət təmin edirdi. Hədəf məsafələri kifayət qədər uzaq olduqda, 10 mil/saat nəqliyyat vasitəsi üçün qeyri-mümkün olduqda, Karl dəstək maşınlarına quraşdırılmış 35 tonluq bir mobil krandan istifadə edilərək sökülürdü və yeddi yüngül dörd oxlu qoşquya yüklənirdi. Silah şassisi altı oxlu Culemeyer lowboy qoşqusuna yüklənirdi. Gerat 041, bir tərəfi 11 polad yol təkərinə birləşdirilmiş yeni bir asma sistemi gətirdi.
Silahı Avropa dəmir yolu şəbəkəsi üzərindən uzun məsafələrə daşımaq üçün bir Schnabel avtomobil növü istehsal edildi. Bu xüsusi maşın, böyük bir nəqliyyat vasitəsinin şassisini asmağa imkan verdi