Mirzə Nəsrulla Ərdəbili
Mirzə Nəsrulla Ərdəbili (?-1854)—XIX əsr Azərbaycan şairi.
Həyatı[redaktə | mənbəni redaktə et]
Mirzə Nəsrulla Ərdəbil şəhərində anadan olmuşdu.Mükəmməl mədrəsə təhsili almışdı. Şəhərlərinin dini işləri ilə məşğul olmuşdu. Sədrülməmalik ləqəbini daşıyırdı. Mirzə Nəsrulla şair idi. Nüsrət təxəllüsü ilə xoştəb şeir yazırdı. Tanınmış bioqraf Məhəmmədəli xan Tərbiyyət onun haqqında yazır: “Nüsrət Mirzə Nəsrulla Sədrül-Məmalik Ərdəbili – bilikdə və rəvan nitqdə öz əsrinin yeganəsi idi. O, zəmaməsinin bir çox alimləri və arifləri ilə dost olmuşdur. Mirzə Nəsrulla İsfahanda bilik əldə etmiş və Həsənəlişahın müridi olmuşdur. O, bir müddət Məhəmməd şahın müəllimi olub, vəzirlik dərəcəsinə də çatmışdır. Mirzə Nəsrulla Qum və İraqa getmiş və hicri qəməri 1271 (1854)-cü ildə orada vəfat etmişdir. Onun oğlu Mirzə Hadi də hicri qəməri 1306 (1888)-ci ildə Qum şəhərində vəfat etmişdir. Aşağıdakı şeirlər ondandır:
Mövlana Nüsrət rəməl vəznində bir məsnəvi demişdir ki, Bəhmən mirzə öz təzkirəsində ondan beyt vermişdir.
Yaradıcılığı[redaktə | mənbəni redaktə et]
Canan zülfü kəmənddir uzanmış o hər yerdə,
Hər tərəfə aparsa könlü, salar kəməndə.
Çalış piri-muğanın könlün ələ alasan,
Zahid deyən sözlərsə olmaz könülə yatan,
O, yolunu azdırar, sanki söylər həqiqət.
Aldadıcı sözlərlə sanki verər nəsihət.
Gözəllər vuranda zülflərinə daraq,
Dinə, küfrə məndə qalmır artıq maraq.
Bağlanmışdır zəncir ağıl ayağına,
Dünya Məcnun deyə, ad vermişdir ona.
Saqi demiş mənə ən ilkin çağından,
Doldurulmuş qədəhə ürəyin qanından.
Nüsrətdən sən dostluq ümidini umma,
Dost-aşnası da yad olmuş belə ona.
(“Təzkireyi-Nəsrabadi”)
